Ve ben Boþ kaldýrýmlarýn ýssýz çocuðu Ne dudaklarýna bir þarký yakýþýr Ne yüreðine bir gölge
Gece gibiyim güneþini bekleyen Karmakarýþýk bir yumak hislerim Kendi içine taþmaktan yoruldu yüreðim Ne derleyip toparlayan var Ne de sahiplenilmiþ bir sevgi Kendimi yazýp kendimi okuyorum
Dizleri yorgun göðsümün Sokaklarda hep ayný yüz Köþeler ayný, kapýlar ayný En tanýdýðým þey sessizlik Ve sevgisizlik
Yaðmur ayný yalnýzlýkla ýslatýyor ruhumu Susuyorum Her geçen gün uzaklaþýyorum yüreðimden Çýkmaz sokaklar korkutuyor beni Bin cýmbýzla çekiyorum adýmlarýmý Soru gelmenle ilgili Cevabýný bilmiyorum
Dedim ya Boþ kaldýrýmlar Bir ayak sesine hasret lambalar, direkler Ne gelen var Ne geliyorum diyen
Hükümsüzlük yaþadýðým aslýnda çocukluktan ziyade Ne kendime hükmüm var Ne yüreðime
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.