Revamı

Kaçýncý yýldýrým, kaçýncý þimþek,
Gürleyip durdun da, yaðmak bilmedin.
Gerçi ki aþkýndan, duymadým da, þek,
Çöl gibi kavruldum, bir kez ilmedin.

Geçit vermez gayri, zorlu hudutlar,
Artýk hayalimden çýkdý umutlar,
Baþýma toplandý bütün bulutlar,
Gözyaþým sel oldu, gelip silmedin.

Gök kuþaðý çýktý yine körfezde,
El ele altýndan geçeydik özde,
Uçuþan tüm kuþlar, sen oldu gözde,
Ufkumda dolaþtýn, yere inmedin.

Aþkým ki aþkýnla, aþký beslerken,
Gönülden gönüle, gönül seslerken,
Ben yalnýz seninle olmak isterken,
Boþ kalan kollara, gelip sinmedin.

Sanma ki sevgilim yolu þaþýrdým,
Aþkým þaha kalktý daðlar aþýrdým,
Bin yýl ömrüm olsa seni taþýrdým,
Gönül bineðime bir gün binmedin.

Ya da sevdiceðim almaz sýrtýna,
Reva mý ki, yalnýz Ümran yýrtýna,
Bazen kasýrgasýn, bazen fýrtýna,
Dört mevsim estin de, hâlâ dinmedin.

Ümran Çetin



Sosyal Medyada Paylaşın:

körfezgüzeli Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Gökyüzü ağlarsa çimen gülmez mi Sevgilim demeyi öğrettin bana Kalbim seninle Saatleri sana kurdum İzmir Senden kalan hatıra Hüzün deryası Haykırmak istiyorum Kuşlarım İstifa