Vuslata Özlem

Sen...
Bilir misin gitmelerin kalmak yanýný
Gittin mi hiç býrakarak bir yarýný

Baðrýmda bir sancý
Ayaklarýmda prangalar var
Yollar bana zalim ben sevdama kilitli

Tut ki;
Sevmek sarmak
Aþký doyasýya yaþamak varken
Niyedir
Acýlara tutunup gölgelere sýðýnmak
Kör karanlýklara gömülmek
Niyedir
Sevdalýna dönüvermek arkaný
Gül yerine dikeni avuçlamak

Biliyormusun
Sana gelmek istemediðimi aklýndan geçirdiðinde
Ben ölüyorum
Ne yer ne mekân nede seninle geçireceðim zamanlarý
Düþünmek yoruyor beni
Beni yoracak olan senin olduðun yerde sensiz kalmak...

Oysa;
Özlemin benliðimde saklý
Ölüm an kadar yakýnken
Tut ki;
Senin için gözünü kýrpmadan ölüme koþan
Her an seni yaþayan ben


Sarmaþýk misali saracakken seni
Akasya yapraðý gibi titreyen yine ben...

Bil ki,
Yuvasýz kuþlar gibi çaresiz çýrpýnmalarým
Senin yakýnýmda olmayýþýndandýr

Ve tek tesellim
Susturamadýðým seni sevmiþliðimin sesi

Bilirsin
Kapanmayan bir yaradýr
Aþkýn çözülemeyen bilmecesi...
Labirentlerdeyim gel de kurtar beni…


Cansýla
Sosyal Medyada Paylaşın: