delişmen şiir

Bir deli saðanaktýr gözlerine hapsettiðin hüzün
Baktýkça ýslanýr sevinçlerim,
Baktýkça üþür.
Açmaz mý kapýlarýný hürriyete esaretin?
Hiç güneþ açmaz mý yüzün?



Sevgilim,
Gözlerini unutmuþsun gözlerimde
Baktýðým her þey ýslak
Gördüðüm tek þey keder
Islak bir kederin içinden geçiyoruz gözlerinle ben
Derken;
Yüzüme dokunuyor ellerim.
Kim çekmiþ bu dikenli telleri tenime hissettirmeden?



Diyorsun ki;
Yosun tutmasa çürürdü mutlaka yüzün.
Okyanusu içiriyorsun ellerinle.
Kaç canlýnýn anasýyým þimdi tuza bulanan tenimde!
Emin deðilim -hiç deðilim- üremenin iyi bir þey olduðundan artýk
Tüm tohumlarý yaksýnlar ýþýða yatýrýp, uykuya geçmeden ben
Yalnýz bir sabaha uyanmak istiyorum.
Yalnýz, bir sabaha uyanmak istiyorum.



Sevgilim;
Biliyorsun deðil mi müsebbibisin dertlerimin
Boyumu aþan duvarlarýn dibinde gölgesiyle dertleþirken sesimin
Kýzgýn olmalýydým bir nebze
Bir nebze üzgün
D e ð i l i m.


Bu kez ellerini býrak giderken benden -zulümü gördüm-
Azýcýk dokunmak istiyorum saçlarýma sevdayla
T e l t e l tarayýp dolamak parmaklarýna...
Bir de yanaðýmý okþarsan var ya
Umrumda olmaz bu dünya y a n s ý n
D e l i y i m.










Sosyal Medyada Paylaşın: