Aslýnda iyiyiz, hepimiz hem de hepimiz iyiyiz… Boynumuzu bükmeden yürüyebildiðimiz sürece iyiyiz, yani insan onuruna yaraþýr bir yaþam sürdüðümüz sürece iyiyiz. Ýyi yemekler yediðimiz, ýsýnabildiðimiz sürece ve denize baktýðýmýzda suyun bize iyi geldiðini düþündüðümüz sürece iyiyiz. Bir çiçeðin bizi gülümsetebilmesine seviniriz ve bir aðacýn gölgesinde kestirebiliriz. Bir yastýða sýðabildiðimiz ve anti depresansýz uyuyabildiðimiz sürece iyiyiz. Güçsüz bir hayvana acýyabilir, þefkat gösterebiliriz ve çaresiz bir dilenciye bozuk para verebiliriz. Biz tüm canlýlarý sevebilir en azýnda yaþam haklarýna saygý duyabiliriz ve bir pet þiþeyi yerden alýp çöp kutusuna atabiliriz. Lakin kimsenin kötülüðünü istemeyecek kadar iyi durumda deðiliz… Aslýnda tüm mesele bu, yoksa biz çok iyiyiz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERKAN ÇELİKOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.