Aþk iksiri demiþler; gel de bir bak tadýna Vazgeçersen namerdim, sevda denir adýna Nakþedip duruyorken; neden girmem yâdýna Söndürmem içte külüm, harýndan aldým közüm
Gonca çiçekler derip, hafiflettim dallarý Benim sevdiðim mordu, hep giydirdin allarý Ýnci gibi gülüþte, dudaðýn da ballarý Söndürmem içte külüm, harýndan aldým közüm
Seçtiðim þarkýlarda, ara naðmemde kaldýn Nazýna naz ekleyip, onu da bana saldýn Yaktýn yandýrdýn derken; meczup mecnunu aldýn Söndürmem içte külüm, harýndan aldým közüm
Süzüldün can evime; artýk çekilmez perde Leylak kokulu tene, kavuþmak kaldý serde Ruhu revan hallerim, ne gökteyim ne yerde Söndürmem içte külüm, harýndan aldým közüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.