Neler vermezdim ki sana... Yanýmda durmayý bilseydin.. Elimi tutabilseydin.. Çok þey istemedim... Yeterliydi beni sevebilseydin..
Oysa, sürüklüyordu beni derinlere gözlerinden bir bakýþ.. Iþliyordum seni her solukta yüreðime nakýþ nakýþ.. Yani diyorum ki, Izin verseydin.. Aklýný çelemedim, ama kalbim.. O çelerdi kalbini.. Severdin belkide..
Samimiyetimi koysam ortaya ? Sevgimle paketleyip... Ilgimle süslesem.. Yanýna güvenimi koysam.. Belki.. Belki ozaman severdin..
Seni düþünürken derin bir nefes çekiyorum ciðerlerime.. Sanki, Sanki içimi kemirip duran bu düþünceler.. Adlandýramadýðým duygular bedenimi oksijensiz býrakýyor.. Yani.. Anlatamýyorum.. Ne sana ne kendime.. Anlamýyorumda belki..
Çok mu basit ? Çok mu zor ? Ben mi körüm ? Kendine sor ? Içim mi yanýyor ? Sönmez mi kor? Bilmiyorum...
Saçmalýyorum yine.. Aklýmda alakasýz.. Baþý, sonu olmayan cümleler.. Dönüp duruyorlar..
Bir müzik dinliyorum.. Bazý notalar sanki tamda "O" yere isabet ediyor.. Anlýk bir sýzý hissediyorum.. Ama üzülme hemen geçiyor.. En azýndan geçecek birgün.. Biliyorum..
Satýrlarým diyorum, Týpký sen ve ben gibi... Uyumsuz... Alakasýz... Mahkumlar belkide böyle yarým kalmaya.. Mahkumlar belkide sonunda bir soru iþareti taþýmaya..
Kabullenmeli belkide.. Sanýrým bu daha sancýsýz, Daha aðrýsýz bir son olacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hümeyra. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.