kö
Eyvah
Mecnun’ca yanýmda olmazsan peyda,
Sensiz geçen güne, geceye eyvah.
Leyla’ya döndürdü beni bu savda,
Kalbinden yaralý, ece’ye eyvah.
Ne sen geldin canâ, ne de bir resim,
Dünyadan mý göçtün, duyulmaz sesim,
Takatim bitse de ölümdür pesim,
Gönül daðým boran, yüceye eyvah.
Bu gün meyve oldu dünkü koruklar,
Her yeni doðuþun, sanma moruklar,
Sevginle süslüyken düzler doruklar,
Halimi görmeyen, cüceye eyvah.
Ýçime kök saldýn sökemiyorsam,
Ellere dizimi çökemiyorsam,
Aþkýmý önüne dökemiyorsam,
Baðrýmýn mahkumu niceye eyvah.
Dertlerim hicranla daha azsa da,
Yokluðun içime mezar kazsa da,
Adýný kalemler kalbe yazsa da,
Seni anlatmayan heceye eyvah.
Ümran Çetin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.