Gerçek öykü bu ya
Köylünün zavallý eþeði
Düþmüþ kör kuyuya,
Köylü bakmýþ aþaðý
Kuyu derin, eþek ihtiyar
Nasýl çeksin dýþarý
Elden günden medet mi var?!
Demiþ ki kendince
Zaten kuyu kör kuyu
Yok içinde damla suyu,
Eþek hayli yaþýný aldý
Artýk ölsün,
Bu dünya kime kaldý;
Hem kuyuyu örteyim
Hem ölüsü gömülsün!
Koyulmuþ iþe kazma kürek
Kazýp kazýp atýyor
Toprakla doldukça kuyu
Eþek üste çýkýp, göðe bakýyor
Öyle bir an gelmiþ
Bir sýçramýþ yükselmiþ
Çýkývermiþ dýþarý,
Kýssadan hisse
Eþek için baþarý;
Kör kuyuya düþen kimse
Ne suçlu ne güçlü
Ne haksýz ne haklý olacak
Her þeyden önce
Yaþamak için inatçý
Eþek kadar aklý olacak!
Her umudu yitirip
Kesilirsen ekmek aþtan
Ölü çýkarsýn savaþtan;
Açlýk günde üç öðün
Toprak atar üstüne
Görünmez üç kürek,
Diren zulme, sömürüye
Kararmadan göðün,
Umut cana güç yürek!
Þaban AKTAÞ
05.12.2012