İNSANLIK MAYASI

Hak cümle âlemi eðlemiþ yoktan,
Âdem ile Havva bir de topraktan.
Kýlçýktan, çamurdan, yapraktan;
Ýnsanlýk mayasý olsun insana barýþ.
Kin’i, nefret’i kýr, sevgiyle kucaklaþýp yarýþ.

Çocuðun elinde tetik, görürken tatlý rüya,
Ananýn düþünde dolanýr barýþ diye hülya.
Kerkük’te, Musul da koþarken Dünya.
Filistin de çocuklarý unuttu barýþ.

Muhammed’in ümmetiyim yolum kuran.
Müslüman kanýyla çok olmuþ kuduran.
Türkü, kürdü, kadýný, çocuðu vurduran,
Gardaþý gardaþa kýrdýran,
Analarýn gözünde damlar barýþ.

Akþam alacasýn da boranlar düþüyor,
Irak’ta, Suriye’de, Azerbaycan da yürekler üþüyor…
Orta doðu da avuç avuç kanlar piþiyor,
Silaha karþý kýzýmýn, kýzanýmýn yumruðu þiþiyor…

Her gün polisim, askerim, aydýným þehit.
Sömürge uðrunda bitlenmiþ it,
Kanlar içinde yere yatan yiðit,
Topraðýnda barýþ ister barýþ.

Çaðlayan koydum testi damla damla dolar.
Çanakkale’de, Gelibolu da sol yaným kanar.
Yirmi birinci yüzyýlda zerrem barýþý anar,
Silahlarýn gölgesine düþtü barýþ.
Kitaplarýn cemresinde piþti barýþ.
Sarýl ne olur sarýl hadi sevgiyle yarýþ…



Sosyal Medyada Paylaşın: