Meneviş gözlü çocuklar...

Dokunma bana yaralarým delice sýzlar
dünyanýn çivisi kopmuþ kundaktaki çocuk sesinden
sübyan aðýtlarým menzilde beklemekte
dert olurum demiþtim size

kelimelerim ölüm kokmakta, pusatsýza inat
ölüm kapýmda beklemekte
eþikten tökezlemeden gelip dayandý
güz sonu yalnýzlýðýma
þehrim can tüccarýyla kýrýþtýrmakta haince

kelebek ömrü kadar kýsaydý sunulan hayat
peygamberlere biat adýna
ölü yanlarýnýzý sunduk adak niyetine
elleri çatlak, ana dilleri lal meneviþ gözlü çocuklar

Her seferinde çelme taktým mavi yanlarýnýza
hangi köþenin kiriþinde dursam çatallaþýr acýlarým
daðýnýktýr kýrmýzý basmalý entarisi toy yerinde

olmadýk maceranýn yalnýz kýlavuzu olduk biz
yüreklerimiz çolaktý çocuk gözlerinizde
yurtsuz melekler bile size göçmen tavrýnda

her sirende ölüm kalkar
israfilin çocuk aðýtlarýnda
nefeslerinizde eylülün son valsýný görürüm
medet yaradan nidasýnda

koþulsuzluk tu varlýða kan olan istek
sen yarýnlarý katletmiþ,sokak soytarýsý
hangi heybenin limitini doldurdun da, yola düþtün iblis nesli

Bela olurum demiþtim
cesetleri musallada bekletmekteyim
künyesini sana yazdýracaðým
her ölü çocuða baktýkça
rahmin dehlizinde ölüm acýsý tadýnda nefes alacaksýn


kafam bozuldu
artýk külliyatý sana ezber eden bir halk
bilmem nasýl hesap verirsin
ben olmamda
______________mahþerin bekçilerine...




Sermin Çýnar/Ýzmir



þiirime nefes olan dost yürek, Ümit Gas (diyar_ý gurbet) teþekkürler...




Sosyal Medyada Paylaşın: