Hangi Millet,hangi Ana,dogurmus böyle yigit
Senin maya`n ,Türk-Islam la,yogrulmus be Mehmedim...!
Kafkaslar da Seyh Samilsin,Kerbela da bir Seyyit
Peygamberin mührü sana,vurulmus be Mehmedim...!
Boz yilanlar kayalardan,süzülüpte inerken
Safaklar da Kirli Cakal,pusular da sinerken
Vatan icin gökyüzün de,Mermiler dans ederken
Heybetine Cin sedleri,Örülmüs be Mehmedim...!
Hudutlar da uykusuzken,rahat uyuyor Vatan
Gögsünde ki Cesareti, Imaniyla bir tutan
Al Bayragi yorgan edip,mayin üstünde yatan
Bu kadar sevilir ölüm,ölürmüs be Mehmedim...!
Ne Tendürek,ne de Cudi,ne Gabar da yorulur
Hem Kibris ta hem Kardak ta,Vatanina yol olur
Ancak Sehit olur ise,iste o an durulur
Bu Yurt senin Destaninla,kurulmus be Mehmedim...!
Kar demeden,KIS demeden,kipriklerin buz tutsa
Nar demeden ,kor demeden,nefesin Alev yutsa
Yar demeden,Ana, Baba,hasreti ser de yatsa
Türkiyemin aski nerde,görülmüs be Mehmedim...!
Bir karapece Destani.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.