Ben rüzgâra aþýðým, kokun gelir içinden
Býrak deli esmeyi, savrul da gel sevgilim.
Misk-ü amber yayýlýr, baþak sarý saçýndan
Dök yüreðin güneþe, kavrul da gel sevgilim.
Adanmak mý benim ki, kimseyi görmez gözüm,
Söyleyemem derdimi, kadere sökmez sözüm,
Baðbanýnda yoktur hiç, aðacým, tozum, izim
Dalýn kolun olayým, devril de gel sevgilim.
Adýný suya yazdým, kýyýna doðru aktým.
Yüzüne bulut çizdim, rahmet kadar da paktým.
Dünya yalan, aþklar da, seni göðsüme taktým.
Yönün kýblen neresi, çevril de gel sevgilim.
Bazý gün nefret ettin, bazý gün kucak açtýn.
De hele bana, neden; sevgimi döküp saçtýn.
Alan alýr aþkýný, vefasýz kula kaçtýn.
Yol yakýnken toparlan, kývrýl da gel sevgilim.
Yazar mý kitabýnda, daim hamlýk aramak,
Mazlum hakkýný yemek, örtbas edip, yaramak,
Dar çerçeveden bakýp, mimleyip de taramak,
Neþe’ni yere saçma, doðrul da gel sevgilim.
Neþe CÖMERT
29Kasým2012