sus

Bir taþýn karnýna gömdüm seni, sorularýmla birlikte
Sonra denize fýrlattým.
Þu gel- gitler olmasa…oluyor iþte!


Yaðmur bekliyorum gizliden; rüzgar, fýrtýna, kar…
Hatta doðal afet.
Çatlasýn dünyanýn kabuðu, çatlasýn taþ!
Piþmanlýðýmý öldürsün tanýdýk bir el
Deðil mi ki gömdüðüm kendi yüreðim
Deðil mi ki içime sýzan kalleþ bir keder!


Yeter mi dedim ben þimdi þiir yazarken
Açtým mý küf tutmuþ sandýðýmýn kilidini?


Kahretsin kelimesi yakýþmýyor dilime
Islah edilmek istiyorum, bilmiyorlar
suskunluðum jilet, konuþmuþluðum kaðýt kesiði
Ki emzik verilmezmiþ aðlamayan bebeðe.
Ýþ baþa düþüyor anlayacaðýn
-hep olduðu gibi-
Baþým kalabalýk, kalbim ’’ýssýz adam’’


Sus yine!
Sesin çok aðrýtýyor.


Sosyal Medyada Paylaşın: