***** ...Ýçimdə bir təlaþ çöldə soyuq,qar, haçan qayýdacaq görən bu bahar? Ümüdim üzülür, səbrim tükənir, Gecikmiþ bir sevda ölür içimdə. Sonun ucundayam... Bəlkə son dəfə... Öz dərdim özümə gülür içimdə. Qəm-qüssə könlümü almýþ cənginə. Ah,bahar gəlsəydi, gəlsəydi barý, keþgə,qayýtsayd ý durna qatarý. Əngin səmalarýn, dərin göylərin bir naxýþ vurardý mavi rənginə... ...Durub pəncərəmin önündə,müdam o boylu daðlara baxýb qalmýþam. Orda uzaqlarda- zirvələrdə qar, burda masam üstə bom-boþ varaqlar. Çiynimə tozunan bir əl olsaydý, üzümü oxþayan bir əl olsaydý, Bəlkə oyanardý duyðularým da. Daha səksənməzdim, sayaqlamazdým bir huzur tapardým uyðularýmda. ...Boþ otaq,dörd divar, çöldə soyuq ,qar, masamýn üstündə bom-boþ varaqlar. Könlüm də bom-boþdur varaqlar kimi. Hayana çəkirəm yola gəlməyir nadinc,söz qanmayan uþaqlar kimi. Bircə tez gələydi bahar,ilahi. Ruhumu sarmýþ o qüssə-kədəri sabahin yelləri alýb gedəydi. Hələ xəyalýmdan itib getməmiþ o gözəl,o dadlý, o sarýþýn qýz pəncərəm önündən keçəydi bir də- bu xəstə könlümü çalýb gedəydi... ...Mənə bu dünyada təsəlli verən hər þeyə,hamýya -əlvida-dedim. Ölüb-dirilməyə hazýram artýq. Hazýram az-acýq umudum varkən torpaqdan cücərən toxumlar kimi təzədən doðulub böyüməyə mən. *
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.