KİME DÜŞTÜ?...

KÝME DÜÞTÜ?

-’Düþtü’ ile ’kaldý’ dilimizde çoðu zaman anlamca ayný kapýya çýkar-


Otaðdan çeriye varmaz ulaklar;
Ferman kopuzumun teline düþtü.
Kurudu ýrmaklar, bitti bulaklar;
Raðbet göz yaþýnýn seline düþtü.

Zedeli bu gönlüm, aþktan zedeli.
Kanýma kan katar eli bâdeli!
Ýyi atsa doru, adamsa deli,
Sayalým, meydanda deli ne düþtü?

Çoban sürü gözler otlatsýn diye.
Yiðit at mý sürer çatlatsýn diye?
Düþtüðü tuzaðý atlatsýn diye
Çok aslan farenin eline düþtü!..

Sanki bizim için konmuþ, uçmuþtu.
Fýrsat elimizden kaçan bir kuþtu.
Rahmet habercisi o kutlu muþtu,
Yavru kelebeðin yeline düþtü!..

Nerde bayrak gibi burca çakýlmak?
Ne hoþtur bilmiþçe ötüp kaykýlmak!
Zorbayý, haydudu etkisiz kýlmak;
Ortak kýnamaya, tel’ine düþtü!...

Ýniþe dönüþür hayat yokuþu
Gamze var andýrýr hançer sokuþu.
Bir baþa konacak o devlet kuþu,
Bakýndý, oðlanýn keline düþtü!...

Haydi sevdiceðim göster erliði,
Gönül ister ’gönül seferberliði’!
Aðlayarak adým atýp girdiði
Yuvanýn dirliði geline düþtü!...




Sosyal Medyada Paylaşın: