aşkım sarajevo

Ve düþlerimiz vardý yosunsuz kaya misali

göðsümüzde kumrular

safir safir akan ýrmaklarýmýz vardý
henüz
deðilken kanbulanýk
neretva’nýn zümrütlerini toplardýk
yumuþak kývrýmlarýnda




gün ýþýl ýþýl
yer çiçekti



umuda meftunduk
ülkümüz sevdamýzdý



saðgözümüz mostar’ýn
henüz
bükülmemiþti beli
kurþunlar yapýþmamýþtý tenine …





barýþlarýn çocuklarýydýk biz ama

karanlýkla sývanmýþtý duvarýmýz
“barut dolu evimiz “
gölgemizde soluksuz ölüm
doðmuþtuk harbin içinde





“kýyýya vuran dalgalarý sayan “
dalgýn çocuk yüzümüz de yangýn




denge denge
her þeyde denge
týpký makasýn aðzý gibi diyen
kocaman bir eldi baþýmýzý okþayan
bir bir koparan saçlarýmýzý




þekersiz teselli edilen çocuklardýk biz




dilimizde zehir saðanaðý
ayaklarýmýzda göç sýzýsý

gözlerimiz deniz içen…














gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: