Anadolu ÇOCUĞU

Anadolu Çocuðunun Hayat Hikayesi 1

Siyah önlükleriydik
Bir baþarý öyküsünün…
Daha yaðmur çiselerken bile
Damý akan taþ evlerin…
Yüzü okþanasý çocuklarýydýk.
Okulun ilk günü daha
Aferinle kutsanan yarýnlarýydýk…


Suyun yanaðýnda gezinen
Ördekleriydik, Göksu ýrmaðýnýn..
Altýna naylondan kýzaklar koyup,
Kayardýk göðün mavi bulutlarýnda…

Ýlk ergenliði yaþadýk,
Acý hatýralarýný çekerek,
Ardýç kabuðunun
Ýsli dumanýnda…

Sonrasý aþýk olurduk
Arkadaþlarýmýzýn aþklarýna…

Ýç üþüten ayaz gecelerinde dolaþýrdýk,
Azgýn serseri hortumlar gibi,
Hergele caddelerine taht kurardýk,
En derinden küfürleri savururduk yeri geldiðinde…

Adý vuslat olan bir sofrada
,Elit oldu yeþil zeytin;
Her kandýrýlmýþlýðýmýza binlerce kez öðüt verip
Kaç kez gençliðine ver deyip örtbas ettiler…

Ýçime çektiðim her sen bir kanser,
Alnýmýza yazýlan günahlara sevinir olduk…

Zaman ve kadýn nazlanýr oldu,
Gecenin taa öte kýyýlarýnda…
Güneþten daha yakýcý hayaller kurduk,
Ve dolunayý biz uðurladýk þafaktan önce…

Þimdi zemzem suyunun zerresi yok gözlerinde,
Kum zambaklarý aþina bir hayattan elimde kalan yarýmlýk,
Ýlikle ilikle bitmez yakasý sevdamýn,
Beni hicranla tehdit eden kalbin ,þimdi nerede?

Ve sonra içinde sen ve ben olmayan
Aþk þarkýlarý besteledik…







Sosyal Medyada Paylaşın: