Ey Ýstanbul Belki biraz uzaðýz Olmasa da ten temasýmýz Hiç seninle.
Ayný çarpar yüreðimiz. Belki de duygularýmýz ayný Gözyaþlarýmýz farklý sadece Benimki beyaz,seninkisi Fatih mavisi
Seni seveceðim ömrümün sonuna kadar, Çünkü bir sen varsýn, Caným diyebileceðim. Bir de; Son akþamlarý eylülün... Kimi zamanlar sevmek; Sonbahar bitince de olur. Yaðmur kokar kaldýrýmlar þimdi: Sokaklarýnda aþk gezer...
Oysa Avcýlarda gariban bir evin çatýsýnda Serçeler cývýldaþýr, Ben þimdi yalnýzým Eyüp’te tek baþýna Mecburmuyum seni beklemeye Halbuki þimdi seninle baþbaþa olmak, Seni koynuma almak isterdim EY iSTANBUL...
Seninle nefes nefese olmak Isýtmak seni tenimin sýcaklýðýnda Ruhumun en kor yerinde, Ne güzel olurdu seni yaþatmak...
Dinle sevgili, Topkapý sýrtlarýnda bir ezan okunuyor Duyuyormusun... Özgürlüðü hatýrlatýyor insana Sende güneþin ,ayýn gecenin sustðu yerde Senelerce sonra beni bekle,ey Ýstanbul
Eðer istanbul Bir gün kavuþursam sana Hayal ettiðimden daha güzel çýk karþýma Bütün sevecenliðinle Ha Unutma !Ey Ýstanbul Benim güzel sevgilim: Çýkarmamýþ ol Fatih’in gelinliðine taktýðý kýrmýzý kuþaðý...
Þimdi yanýmda olsan Uzansam ,Avcýlarýn bakir sahillerine Ýnan ki sendan baþka kimse yok içimde Oh ,ne güzel olurdu erisem masmavi gözlerinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
omerkılıc33 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.