Göz kapaklarýmýzýn kendini aþma çabasý yok. kalp atýþlarýmýz, davulsuz -zurnasýz. küskünlük kadar yüzeysel deðil, içtenlik. ha bir de, derinlik. nasýl da kalabalýðýz, daðýldýðýmýz da ne kadar insan kalabiliriz ? allah bilir. belki, annem de bilir. ölmeseydi, çok baþkalarý da bilirdi. onlar çok baþkaydý zaten.
Ýyi ki gemiler var, neden bilmiyorum ama iyi ki varlar. vallahi bak. beni kan tutmuyor, yaralar tutuyor hep. büyüdüðünde, ayakta tutuyor. daha ne kadar büyüyeceksin? ah nemli çocukluk. azýcýk kalmýþtýk, paylaþamazdýk, kimse doymazdý bununla. göz göze geldiðimiz de, çok fazla ölüyorduk biz. hani, karnýnda çocuklarýný taþýrdý ya toprak.
Hadi, saklanmayalým fotoðraflara.. kalýn bir kitaptan çýkan bir özetti, hepsi. nasýl da gülmüþüz, böyle içten. telaþlý bir göz kýrpmasýnýn terini siler gibi.
Kuþlardan bahsetmedik hiç. serçe parmaðým öldü, bugün. ama ben, iyiyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.