Dert açtýn baþýma zalýmýn kýzý
Dinmez baðrýmdaki amansýz sýzý
Hiç’mi acýman yok gönül hýrsýzý ?
Sanki de canýmdan bezdirin beni
Suçum sevmek imiþ nerden bileyim ‘
Akan gözyaþýmý neyle sileyim ?
Ne edeyim söyle nasýl güleyim ?
Böyle Mecnun edip gezdirin beni
Çýkmýyorsun hayal ile düþümden
Nere gitsem sevdan gelir peþimden
El çekti tabipler gayri döþümden
Gurbet gurbet böyle tezdirin beni
Huzurun kapýsý yüzüme örtük
Bir resmin olsaydý olsa da yýrtýk
Arkana dönmeden sen’de git artýk
Sanki taþ dibekte ezdirin beni
Özlemlerim beni daðlara saldý
Bütün heveslerim yarýda kaldý
Gönül sönmek için ummana daldý
Azgýn deryalarda yüzdürün beni
Yâr elinden çektim onca çileyi
Bilmezken hayatta böyle hileyi
Gösterdin, DURAK’a türlü geleyi
Çaresiz býrakýp sýzdýrýn beni
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.