içime gömüp depremlerimi seni bekledim... zamansýz yaðan yaðmurlarýn ýslattýðý sokaktaki insanlar kadar sýrýlsýklamým þimdi... gidiþine paha biçemedim... hayatýn yorgun izleri veda busesi uçururken uzamýþ sakallarýma gözlerim yine uzaklara bakakalýrdý... þimdi bir hastanenin griye boyanmýþ odasýnda hasretlik türküsü söylerim.. ambulans sirenleri bölerken çýðlýklarýmý gözlerimden akarken bir kaç damla senin ismini sayýklarým.. parmaklýklara takýlýrken ümitlerim.. sana yanarým sana aðlarým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
bülent okuyucu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.