MEHTAP KISKANIRDI
Yine efkar bastý, çýktým en yüksek tepeye,
Seyre daldým geceleyin yanan ýþýklarýn,hoþ görüntülerine,
Gece o kadar güzellerdi, parlayan yýldýz gibiydiler sanki,
Ama gündüz olunca kimsenin umurunda bile degillerdi....
Gece; sýrlara gündüz görünmeyenlere örtü,
Efkarlý olanlara bir limandý, sert fýrtýnalarda kucak açan,
Ayýn yýldýzlarýn ve lambalarýn aþký, güneþin düþmanýydý gece,
Aþkýn, sevdanýn özgürce sesiydi gecenin bütün incelikleri....
Hayallerimle baþbaþa dertleþme zamanýydý gece,
Resmini oluþtururdum parlayan yýldýzlarla senin,
Toplardým ayýn etrafýnda yýldýzlardan yaptýðým seni,
Mehtap bile kýskanýrdý çizdiðim resmini....
Sonra þafak agarmaya baþlardý saatler sonra,
Gece karanlýðý düþmanýna kucak açardý ansýzýn,
Tan yerinde sarmaþ dolaþ olup, veda ederlerdi birbirlerine,
Dünyanýn düzenine ayak uydururlardý istemeden....
Hayatta böyleydi iþte; istem dýþý hareketlerle,
Mecburiyetlerle yaþamak,sevdiðinden ayrý durmak,
Sevmediðin kiþilere gülümsemek ve kucaklamak,
Yeni doðan güne umutlarla, hayallerle merhaba demek.....
MEHMET ALÝ AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.