DİL YOLDAŞI

Suskundu diller.
Kapanmýþtý sayfalar.
Daðlar bile suskundu yüreðinde.
Doruðundan sis kalkmayan o daðlar.
Ve suskundu kayalar...
Eyy!
Dil’e yoldaþ olan kalem .
Neden sustun bunca yýl ?
Neden haykýrmadýn dil yoldaþýna aþkýný .
Bu sevgi çok kýsa,baðlanma sakýn sevgisiz sevgiye.
Zamansýz sevgiydi.
Ne dil anladý,nede kelem yazdý,boþa geçip gitti öylece zaman...
Suskundu diller susmuþtu kalemler.
Yürek gibi, deniz gibi.
Yaðmurlarýný gecelere saklayan bulutlar gibi.
Yýldýzlar susmuþtu, neden!?
Serpilmiþti avuç avuç herbiri bir yere.
Her gece birisi kayýp giderdi sessizce...
Sustu her þey, yer, gök, deniz, sustu!
Tek bir hece,
Yoldaþýný tanýyana kadar sustu.
O günün gecesinde yandý gökyüzü.
Bulutlar sýr küpüydü,yaðmurlar sancýlý
Ýniverdi birden,.
Toprak sevindi, toprak kokusu sardý her yeri yeniden...
Dil þaþkýndý.,
Yaðmurlar yaðarken aþkýyla tanýþtý...
Ay doðdu hemen ardýndan.
Havalandý bir kaç üveyik yeþil fýstýk tarlalarýndan.
Suskun diller dile geldi.
Aðlamaktan yorgun düþen gözler gülümsedi.
Daðlarýn doruklarý hoþ geldin dedi.
Kucaklaþtý dil, yoldaþý kalemle sarp kayalarda
Neredeydin dediler bugüne kadar nerede?
Yokmuydu seninle aðlayan baþka bir yar ?
Baþýný çevirdi gözleri buðuluydu yaralýydý dil
"Öldü"!
Diyebildi usulca.
Önünde diz çoktu, koskoca daðlar.
Dil’e yoldaþ kalemdir dedi ormanlar.
Zamansýz aþk kaldý geride..
Hep aðlar, hep aðlar.......

Cemil Ateþ
Niðde
28.11.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: