ÖĞRETMENİN KADERİ

Çamurlu yollarda koþtum
Kirlenmedi üstüm baþým
Ellerim nasýr tutmadý tebeþirlerden
Saçlarýmý aðartan
Kaderime çizilen yollarýn tozuydu
Deðirmende un misali

Korkmadým karanlýk gecelerde
Silah sesleri deðildi
Uykumu kaçýran
’Öðretmenim, caným benim’
Diyordu, Ali pencereden

Üþümedim boranda, karda
Sevgiler vardý yüreðimde
Sevgilerle ýsýndým
Yüzümde kocaman tebessüm
Gözlerimde parlayan ýþýktý
Öðrencilerim

Depremde yýkýlsa da okulum
Kalsam da enkaz altýnda
Acýmadý yaralarým
Elimden tutan eller vardý
Küçücük, sýcacýk
Sevgi ektim yüreklere
Sevgi biçtim kucak kucak

Yýlmadým , koþtum dikenli yollarda
Yorulmadým, daldým derin diplere
Karanlýk gecelerde ateþ böcekleri buldum
Bir avuç, ýþýl ýþýl

Dik yamaçlardan çiçekler derdim
Bozkýrlardan ayýkladým ayrýk otlarýný
Daha güzel yeþersin diye fesleðenlerim

Ne zaman darda kalsam
Hep bir ýþýk gördüm
Tünelin sonunda
Yolumu çevirse de yýlanlar
Výz geldi bana
Kulaðýmý silip geçen kurþunlar

Göndere çekildi meslektaþlar
Bayrak yerine
Ben yine de aziz bildim
Yurdumun dört köþesini
Deðer bildim, gelecek bildim
Minicik yürekleri

Tek rehberim vardý, ATATÜRK
Vatan, millet, bayraktý
En büyük hazinem
Bir de sevgim vardý yüreðimde
Sevdim
Çok sevdim
Mesleðimi
Öðrencilerimi
Hiç ölmeyecek gibi sevdim
Ama
Hainler, ÖLDÜRDÜLER...






Sosyal Medyada Paylaşın: