Ne zaman dönüp de, baksam maziye,
Kalbimi derin bir, keder sarýyor.
Anýlar dillenip, sunup taziye
Ruhumu ikiye, bölüp yarýyor.
Oysa içten baðlý, þefkatli yar’dým.
Yýllarca aþkýmý, umutla kar’dým.
Boþuna aldandým, boþ yere vardým.
Sitemim saçýmý yolup tarýyor.
Konuþsam duyulmaz, saðýr sol’unca,
Dinlemez kaçarsýn, zora gelince,
Meramým içimde, öksüz kalýnca,
Hilkatim isyanla, arþa varýyor.
Kalenin burcunda, hep ben olaydým.
Sancaðým kalbinde, orda kalaydým.
Dað gibi aþkýmla, baþa belaydým.
Gelgitin aklýmý, hükmen yoruyor.
Neþe’li sohbetler, eskide kaldý.
Ýsrafil dilimde, sur’unu çaldý.
Baðrýmda hasretin, cihaný aldý.
Aðlarken yüreðim, dünya duruyor.
Neþe Cömert
28 Kasým 2012