Uykusunu alamamýþ güzel, kýsaymýþ geceler Bir rüya görünümlük Uyusam görür müyüm bende? Geceler tam bir gömülük! (Gömün, gömün..)
Yüzünü unutmadan gözlerime görün Yüzümü görenler yüzünü yüzümde görür Özünü sözünde, sözünü derinde gördü gönül Delindi gönül, þiir akar gönül, büyüdü gölüm Ýsmini dilime doladýkça ayaðýma dolandý ölüm Acýlar bölüþür ruhumu, hayatým yirmibir dönüm Çekti gitti güneþim, karanlýða gömüldü günüm Sararýp solar yüzüm, gül müydü yüzüm? Unuttum gülümsemeyi en son ne zaman güldü yüzüm? Sabrým eleðin incesinden geçer, kanar ömrüm sinesinden Umudum beterin beterinden tükendiði an biterim ben! Çaldýn gözlerimin ferinden, nasýl göreyimki þimdi ben? Yoksunum varlýðýndan, yokluðunda yok olurum ben...
Kaðýtlara gözlerini çizip yüzünü tamamlayamadýðým Yüzünü anýmsamýyorum adýna þiirler yazdýðýmýn Bir kez olsun yüzünü görüpte sesini duymadýðým O kim deseler tanýmlayamadýðým Merhaba ben hayatýna sýðdýramayýp karalara baðladýðýným Bir derdim var kimselere anlatamadýðým Bir sevgim var yaþayamadýðým, sevipte doyamadýðým Bir ben var uzaklarda benimde ulaþamadýðým Arayýpta bulmadýðýn, bulupta sormadýðýn Arayýp bul beni, ellerinle teslim et bana beni Seviyorken yapma sevmiyor gibi Görmesende olur az bir bak bana Ýyi dinle, yokluðun en büyük acý bana Gitmemek üzere gel bana Mektup yazdým sensiz geçen her an’a Gözlerinle gözlerimi oku, canýmý canýna oku Bildiðini okudun hep þimdide bilmediklerimi oku Söylediklerin karþýsýnda aklým hala atlatamadý þoku.
Dipnot: Adýna þiirler yazýlan bu kiþinin gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Bu bir þizofrenin hayal ürünüdür.