Edebim yanıyor...

her yaným kan içinde
çýðlýklar arþa yükselmiþ uyan uyan
topraklarýmdan
ayarý bozulmuþ yangýn kokularý geliyor

heyhat!
edebim yanýyor...

ellerini býraktým utancýmdan
bu zulme kýyýlardan baktýk cocuk
ecdat yüzümüze tükürmekte
çocuklarý ateþlere attýk diye..

þimdi hangi tufana yol oluruz ki
biz size yanlýþ yaptýk
katlettik yarýnlarýnýzý
ocaðýnýzý dagýttýkta görmedik sonumuzu..

gaflet uykusuydayýz
artýk ölüm bize güler
mabed kutsallýðýný
sarmaladýk halepçe de gazze de...

unuttuk sizleri
okunmamýþ sayfalarýn satýr aralarýna sakladýk
utanmadýk þeytan sessizliðimizden.
.
göz çukurlarýnýzdaki kanlarý kuruttuk
deðil mi ki dudak kývrýmlarýnýzdan sýzdý usulca

uçurtman yoktu zaten
sapanlara yüklemiþtin özgürlüðün ismini
tutturamadýn ey çocuk...

ellerini tutmadým peþimde kan emiciler
sesin kulaklarýma gürz nidasýnda
duymadým çocuk duymadým...

arsýzlýðýma utandým
tam ortasýnda mahþerin elimi uzatamadým
yanýyor aklým
yanýyor filistin
yandý halepçe
topraklarým yanýyor...


ölüm kýlýfýndan sýrýtýyor
bir daha dedi
bir daha
gökyüzü kana bulanmýþ ,ufacýk yürekleri Allah yolunda
rastgele baksam utanýrým çocuk gözlerinizden
uyanmadan kalk gidelim
bu ellerden
_____________ yapmadýk size dair hiç birþey...



Sermin Çýnar/Ýzmir




Sosyal Medyada Paylaşın: