nasýlda akýp gidiyor zaman sensiz bir gece yarýsýydý baþýmý göðsüme koydum fýsýldadým karanlýða çok uzaktý oysa sesime ses içime hüzün düþtü sessiz kaldý duvarlar.
yýkýk dökük dört yaným sensiz üþüyorum gökyüzü öyle karanlýk ki kimi zaman hüzün kimi zamanda hüsran bakýyor.
sana öyle hasret kaldým ki bazý geceleri resmine baktýðýmda öyle gözyaþý döküyorum ki toprak bile ölüm kokuyor.
gökyüzü öyle karanlýk ki ardý ardýna þimþek çakýyor kimi zaman sessiz kimi zamanda sakin güneþ bir doðuyor bir batýyor ve ben aðlýyorum geçip giden bu zamana.
bazen seni öyle çok özlüyorum ki o gün rüyama giren yýkýk dökük albümlerde kalan anýlar bile aðlýyorum birde üzerime düþen son bahar yapraklarýna zamanýn nasýl sensiz gittiðini hatýrlatýyor bana kýzýyorum duvarlarda sessiz duran gölgeme birde topraða düþen gözyaþlarýma.
gökyüzü bugünde küs bana yýkýk dökük hayallerle uyandým... Hüseyin YANMAZ 25/11/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.