ÇANAKKALE SON KALE
Toprak kan kokuyor
Deniz kan kusuyor
Üstümüzde kara bulutlar...
Düsman cok aðýr geliyor.
Ne istediler bizden köyümüzden anamýzdan yarimizden
Soframýzdaki ekmeðimizden
Yetim kalmaya mahkum olan bebelerimizden ne istediler.
Cenk zamaný yiðitler
Durur mu asker, durur mu Mehmet
Nerde kaldý bu milletin kanýndaki asalet...
Hadi yigitler herkes Canakkaleye
Canakkale son kale...
Düþmana gecit vermeyecek bu millet
Bu millet aç , bu millet susuz
Ama bu millet
Sofrasýnda ekmek yemez onursuz
Varsýn beklesin anamýz bacýmýz evladýmýz
Varsýn yolumuzu gözlesin
Ak gelinlik icinde sevdalýmýz
O kadýnlar ki
Köyümüze namusumuza bekcilik yapmakta
Biz düsmana direnirken Arýburnunda ,
Gerektiði zaman cephede savaþmakta
Ufacýk elleriyle mermi tasýrken erkegine
O boncuk tanesi gözbebeðinde bir umut gölgesi
Gölgesinde bile yorgun bir asalet
Ama bu vatan bizim
Hadi yigitler herkes Çanakkaleye
Çanakkale son kale
Düþmana gecit vermeyecek bu millet...
Furkan Emre GÜLERYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.