BİZ RÜZGARIN ÇOCUKLARIYDIK
Rüzgarlar salýnýrdý gelincik tarlalarýndan
Toprak kokusunu içimize çekerdik her yaðmurdan sonra
Bulutlarýn yumak yumak oluþunu izlerdik diz dize
Tarla kuþunun diþisine kur yapýþýný dinlerdik seninle
Kelebeklerin rüzgarla dans ettiklerini seyrederdik gülümseyerek
Biz ikimiz el ele tutuþup özgürce koþardýk kýrlarda
Kimse tutamazdý ikimizi
Biz rüzgarýn çocuklarýydýk.
Ay bulutlarýn üstünden gülümserken gözlerine
Yýldýzlar parlardý aðustos gecelerinde
Sýcacýk bir his dolardý içimize
Serinlerdik bir ýhlamur aðacý dibinde
Gözlerin gözlerimde
Ellerin ellerimde
Hayat bizimdi bu dünyadan size ne
Biz rüzgarýn çocuklarýydýk.
Dolu dolu yaþadýk biz aþký seninle
Geceymiþ, gündüzmüþ, yaðmurmuþ, karmýþ, aldýrmadan
Saf ve temiz bir aþkla sevdik birbirimizi.
Asla birbirimizi kandýrmadan.
Ben sana bakarken gözlerim erirdi yaz güneþinde.
Sense savurur’dun saçlarýný esen yeller de
Biz rüzgarýn çocuklarýydýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Ateş Şiir Yazarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.