Annem Ve Babam Kadar Hakkın Var Biliyorum Gülsen Tunçkal
Annem Ve Babam Kadar Hakkın Var Biliyorum
Tatlý sert bir uslupla, bal akarken sözünden Hakkýný nasýl öder, nasýl inkar ederim Üzerine yapýþmýþ, bilgiçliðin özünden Bilgi daðarcýðým az, öðrenmessem ne derim
Annem ve babam kadar, hakkýn var biliyorum Þimdi emekli oldun, mutluluk diliyorum
Okulun bahçesine, bizle beraber çýkar Çýkýnýnda tebessüm, herkes köþe kapardý Oyun koçu olarak, birkaç tabular yýkar Orta yaþý hiç takmaz, ne istersek yapardý
Annem ve babam kadar, hakkýn var biliyorum Þimdi emekli oldun, mutluluk diliyorum
Zahmet verdin özüme, buðulandý gözlerim Ýsterim ki her daim, bir tek mutsuzluk anma Sýcaklýðýn elim de, seni hala özlerim Sevgili öðretmenim, seni unuttum sanma
Annem ve babam kadar, hakkýn var biliyorum Þimdi emekli oldun, mutluluk diliyorum
Bir semtten diðer semte, bizler taþýnýyorken Gülen yüzüme bakýp; güller yoluna kurban Duasý benimleydi, yollar aþýnýyorken Bahtýn açýk gözün pek, zer tozu olsun urban
Annem ve babam kadar, hakkýn var biliyorum Þimdi emekli oldun, mutluluk diliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.