Siyah güllerin siyah kokusunu duyuyorum.. Zifir topraklarýn seccadesinde baþý.. Bir aðýt yakýlýyor ki ninniden.. Uyuyor acýlarýn en hasý.. Bu katran kâbus hakiki.. Bu matem, bu kasvet kaplamýþ heryeri.. Yandým! Gözlerim aç üzerimi..
Ellerim, yüreðime adýnla sesleniyor.. Kuþ olup uçasýn var; toprak toprak.. Hangi beyaza giydireyim gelinliðini? Kefen sevincim var, o mu aklayacak? Bir manidar bu yokluðum.. Akan kanýmý kaybettim.. Durgunum damarlarýnda.. Kýrgýn canýmý terkettim.. Belki göçme vaktidir artýk; güneye.. Kuþlarým! Pusulam nerde? Yol bilmezim ben, izlerim deniz üstü.. Dalgalarým durulsa da, izlerim bana küstü..
Senbahar geldi.. Mevsimidir topraðýn.. Ulu çýnarlarýn kökünde Ben, ulu yürekler saklarým.. O gördüðün aþk deðil Kollarým, yapraklarým..
Fikret ÝZGÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.