Zafiri

Kendi gözlerinle baktýðýn sürece
göremezsin karþýndaki gözlerin baktýðý yeri
yersiz!

kendi nefsinle vaazladýkça
duyamazsýn karþýndakinin sessizliðini
densiz!

kendi parmaklarýnla dokundukça
dokunamazsýn en ince yerine
haným ellerinin
belsiz!

kendi düþünce yol aldýkca
baþkalarýnýn rüyasýna giremez
kabuslaþýrsýn
kubur!

kendi düþüncene taptýkca
baþka tapýnaklarý yýkarsýn
yýkýntý!
kendi baþýna kalakalýrsýn
kalýntý!

dedi karakedi

baþkalarýna takýlýrsan
takýntýlý kalýrsýn
taklavat!

kaldý
kendi baþýna
baþbaþa
gavvat!

kendinle barýþmadýkça
savaþ aðalarýna kurban olur
kendinle savaþmadýkça
barýþ kavgasýna yenik düþersin
düþük!

kendini sorgulamadýkça
baþkalarýný yargýlarsýn
kargý!

kendini sevmedikce
düþmanlar yaratýrsýn
düþ!


kendine sabretmedikçe
karþýndakini taþlarsýn
taþ-ak!

kendini yenmedikce
yenilgilere doyamazsýn
yenik düþersin
yýkýlýr gidersin
yýkýldý kaldý
duvarlar gibi
davar!

kendini tanýmadýkça
baþkasýna taparsýn
kendini hiçten yaratmadýkca
yaratýcý ararsýn
yarým yamalak
tastamam
tas!

kendin için yaþamadýkca
baþkalarý için ölürsün
adsýz mezarlara
gömülürsün
dal-taþak
taþ

dedi karakedi

ve yürüdü
korkularýnýn üzerine üzerine
kýzgýn damda seke sek
adsýz meyhanelerde teke tek
sek
çiðere saplanmýþ týrnaðýný yalayarak
adýmlarýný tanýyarak
adýmlarýný
adý gibi
zifiri
zafiri

Volkan Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın: