EY RUMELİLİ YİĞİTLERİM!

Rumeli ve Balkanlar deyince, hemen deþilir benim yaram.
Kesildi bugün sesim, halbuki dün gür çýkardý nâram,
Ey Rumeli’lim!Seninle atýldý Avrupadaki köklü temellerim,
Senin baðrýndan çýktý,nice Mehmet Akiflerim,Yahya Kemallerim.
Sen ki;Avrupa kalelerinin burçlarýnda bayraklaþtýn,
Açtýn gönlünü sevgiye, dibi görünen sular kadar berraklaþtýn.
Çýktýn Orta Asya’dan þanla uzandýn ta Viyana’ya kadar,
Selam durur sana Tuna,eðilir önünde Rodoplar,alkýþlar seni Vardar…
Sen ki;Nefret ve kötülüðü lügatýndan sildin,süpürdün
Anadolu’dan Rumeli’ye hoþgörü ve insanlýðý götürdün.
Rumeli coðrafyasýnýn dili olsa da bir anlatsa eðer,
Ayaklarýn kýtalara, kollarýn kutuplara,baþýn yýldýzlara deðer.
Kahraman ecdadým mehter ve tekbirle gazaya gelirdi,
Bir mektubu,ya da fermanýyla bütün bir Avrupa hizaya gelirdi.
Miskinlik, tembellik, atalet ve sefaletle iyi deðildir aram,
Viran olunca mamur yerler, olmaz mý bize yaþamak haram?
Gözüm yaþlý mahzun dolaþtým diyar diyar o yaban illeri,
Kýsýlmýþ ezan sesleri,lakin gür çýkar kilisenin zilleri.
Yaralýdýr Bosna’mýz, baðrý yanýktýr Kosova’mýz,Nazlýdýr Budin’imiz
Kardeþlerinizin derdiyle dertlenin der yüce olan bu dinimiz
Baktým,solmuþtu güller,susmuþtu bülbüller,gördüm koruk baðlarý,
Ýmdat diyordu bir yanda Tuna, öbür yanda Rodop ve Þar daðlarý.
Heyhât! Artýk O meþhur Þar Daðý’ndan kalkan kazlar yok,
Kýþa dönmüþ mevsimler þimdi, O eski bahar ve yazlar yok.
Rumeli…Silkinip bir atsa, üzerini ahtapot gibi saran aðlarý,
O zaman yaþayacak, hem daha bir lezzetle tadacak O altýn çaðlarý.
Daha dün oraya Fatihce giderken,bugün ancak turist olarak gidiliyor,
Lakin hâlâ zengin medeniyetimizin o gür izleri temaþa ediliyor.
Ey Macaristanda Atilla’m, Bosna’da Fatih’im, Kosovada Murad’ým!
O cennet Rumeliyle özdeþleþmiþ benim allý þanlý adým.
Ey Mohaçta Süleyman’ým,Plevnede Gazi Osman Paþa’m!
Artýk bizim için, o hatýralarla reklenir oldu fani yaþam.
Ecdadýmýzýn eserlerini görünce, irkildim durup karþýsýnda,
Kendimi özyurdumda hissettim,Üsküp ve Bosna çarþýsýnda.
Beraber olsam sizinle,bende ne keder kalýr, ne de gam,
A dostlar! Bu gün ben de bir Rumelili güzele müþtâgam.
Sizler! Ey Rumelili kahramanlarým,yiðitlerim,Alperenlerim!
Ey benim üçler,yediler, kýrklar alemindeki þanlý erenlerim!
Ey benim Anadolu’dan Rumeli’ye uzanan doðum sancým!
Yüzyýllardýr taptaze durur, benin sana olan köklü inancým
Bükülmeyen bileðim,eðilmeyen baþým,keskin kýlýncým!
Selam sana, gazayla Rumeli’yi fetheden ey þanlý Akýncým!

Mustafa Turan (Tarihçi-Yazar)
mustafaturan11.com

Sosyal Medyada Paylaşın: