GÖMLEĞİN OLABİLSEYDİM

Sen þimdi ;<<Kurumuþ dudaklarýmda unutulmuþ bir beste>>
Ben içinde ölü hayaller bulunan metruk bir ev.
Ve ocaðýnda incir aðacý.
Ateþler benim içindi, yandým.
Ölümler benim içindi, öldüm.


Ne fark eder ki þimdi boyasam özgürlüðün rengine, gezdiðim kýyýlarý.
Deðdirsem ayaklarýmý tuzlu sularýna Karadeniz’in.
Oysa bir çiçek bahçesi kadar sýcakken yüreðim
Çiçekler dolu bir tabut taþýyor omuzlarým
Ve siyahtýr iþte þiirlerim.
Simsiyah yüreðin gibi.


Damdan düþmüþ gibi yüreðim.
Hep yapmak istediklerim dururken kapýmda,
Yapmak zorunda kaldýklarýmý aðýrladým.
Her daðýn tepesinden bir ferman buyruldu.
Düþtü alnýma iki çizgi avuçlarýndan
Biri ak biri siyah.
Aklar senin, siyahlar benim.


Ah yüreðim ..
El dinledi sözümü, sen dinlemedin.
Ben senin yalancýným
Ve mutluluðun yabancýsý
O yüzden umutsuz satýrlar dökülür kalemimden


Sen
Sor þimdi dalgalara beni
Ara izlerimi ýslak kumlarda
Gidiyorum iþte
Sol yaným sancýlý
Parmaklarýmýn ucuna basa basa
Ne nefesimi duyarsýn
Ne de ayak seslerimi
Ne bir adresim olur
Ne de bir elvedam
Giderim sessiz sedasýz
Ve giderim sana susamýþ arzulu dudaklarým çatlamýþken,
Merhamet çeþmenden bir yudum su içmeden
Gömülürüm kendi yüreðime.



Söyle hadi
Hadi söyle
Gömleðin olabilseydim göðsünü benden baþka kim görebilirdi.

………………………….
………………………….
Gözyaþýmda böyle alev nedendir.
Yoksa sen aðlayýþýmda gizli misin?
Sosyal Medyada Paylaşın: