Dönerim dedin de gittin
Dönmedin
Biliyorum ki ne adýný anmaya hakkým var
Ne de unutmaya cüretim
Ne bu durumu deðiþtirmeye gücüm var
Ne de birini sevecek lüksüm
Ve ne de bir daha kaybetmeye cesaretim var
Sokak lambalarý kamaþtýrmýyor gözlerimi artýk
Dinlediðim her þarký ihbar ediyor yüreðimi
En son akþam masamda býraktýðýn kadehle
Sabýr duasý içiyorum her gün
Hasret içiyorum her gece
Kendimden geçiyorum
Biliyor musun düþünmeye gelmiyorsun hiç
Gökyüzünü karabulutlar sardýðýnda
Gözlerim yaðmuru çaðýrýr
Gecenin çok ötesine gitmiþken vakit
Dalsýn diyorum gözlerim uykuya
Gelgitlere teslim oluyor yüreðim
Baþlar beni yiyip bitiren süreç
Kurcalamaya baþlarsýn aklýmý
Diyorum ya hiç düþünmeye gelmiyorsun
Karþýmda çýðlýk çýðlýða seni seviyorum diyen yalancý sen
Bu tarafta yenilmenin onuruyla kucaklaþan ben
Þimdi mutlu olmak deðil derdim
Sadece yarýna umutla bakabilmek
Kulaklarýmda saðýr eden bir sessizlik
Ve tükenmiþlikten arta kalan ben
Söylenmemiþ tüm sözcükleri dökerken satýrlara
Bilmiyorum ki geride kalan mýdýr yalnýz olan
Yoksa giden mi?
Oysa sadece sevmek için seçmiþken seni
Sen ölür gibi terk ettin seveni
Ve ben seni bu keþmekeþte þiir gürültüsünde sevmiþken
Kim bilir sen þimdi hangi gönlün hançerisin
Hangi þairin þiiri
Ben þimdi orta hallý hüzünlerle yazýyorsam üç beþ þiir
Umudu dost saymamdandýr
Ne kalbimde af
Ne de gönlümde arýnma telaþý var
Ve ne de bir sevda ödevim
Bu da benim hayat bilgisinden sýnýfta kaldýðýmýn kanýtýdýr
Güvercinler gözlerimde yeni bir hayat aralarken
Gelecek, bir kelebeðin ömrü kadar kýsalýyor yüreðimde
Ya biri unuttursun seni yüreðime
Ya da biri kurþuna dizsin bu sineyi