Bazen bir noktada kalýveriyor insan.
Ne bir adým ileri gidebiliyor,
Ne bir adým geriye dönebiliyor.
Olduðu noktada, sabitleniveriyor.
Kendi düþüncelerinle baþ baþa.
Hiç bir þey yapmak gelmiyor içinden,
Yapmak istese bile yapamýyor bazen.
Kendi kendini sorgulamaya baþlýyor,
Nedenler, niçinler yumaðý içinde kör düðüm oluyor düþünceler.
Etrafýna bakýnýyor,
Saðý, solu, önü ardý bomboþ,
Tek baþýna kaldýðýný anlýyor.
Ýyi ki varsýn diyenler, dostlar, arkadaþlar,
Onca yýl birlikte yaþadýðý eþ,
Ayný kandan, canýndan olanlar bile yok oluyorlar.
Bazen huzur batýyor insanlara,
Bazen yokluklar yýpratýyor iliþkileri.
Bencillikler, benlikler, senler, onlar eksiltiyor iliþkileri bazen.
Yaþanýlan koca bir hayatýn ardýndan elde kalanlar,
Keþkeler, olmasaydýlar, neden yaptým kiler içinde gelip gidiyor insan.
Kayýp olanlara bakýyorsun genelde,
Kazanýlan ne diye sorguluyorsun hayatý!!
Gerçekten koca bir hayattan elinde olan ne?
Aslýnda bakýnca koca bir hiç varlýðýn.
Sadece hatýralar içinden seçimler yapýyorsun düþününce
Ve yanlýz olduðunu hissediyorsun takýlýp düþünce.
Bazen bende sorguluyorum hayatý,
Nedenlerle, niçinler içinde.
Çok keþkeler kurduðuma göre,
Demek ki doðru yaþamamýþým,
Ýnanýyorum buna kendimce.
Bazen diyorum ki çek git,
Can Babanýn dediði gibi gitmek gerek,
Bu hayatýn telaþesinden,
Bilinmedik uzaklara,
Ardýna dahi bakmadan.
Olmuyor iþte, gidemiyor insan
Keþke gidilebilse.
Olmuyor gidilmiyor iþte.
Kalakalýyorsun...
Bir elinde hüzün,
Diðerinde anýlarýnla birlikte.
Hiç çekip gittiðim olmadý ki!
Belki de gitmek korkutuyor beni,
Güven duygusu
Olmayacak biliyorum gittiðim yerde.
Öylesine kalýyorum
Ait olduðum bu köhne yerde.
Gitmek lazým biliyorum,
Kimseye haber vermeden
Habersizce ve sessizce.
Gürsel PAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.