Bilsen Kaç Gökyüzü İçimdesin Gülsem, Kuşlar Sarılır Boynumdaki Sendamarıma

Geçen cumartesi
fonda peþ peþe siyah beyaz þarkýlar
kanepede pýrýl pýrýl bir Temmuz dans ediyor
odada geniþçe bir orkestra
dýþarda her taþýn dibi karanfile kesmiþ
bu þehirden gidecektim
nasýlsa smirna kucaklar beni dedim
havada bulutlarýn dansý da çýldýrasýya coþkulu/görmeliydin
sanýrsýn gökyüzü tez döneyim diye boca ediyor onca yaðmuru
tebessümle baktým göðe
þiirler okudum,mektuplar
bir kez olsun ellerimizle dokunamamýþken kendimize
gözlerimizle konuþsak geçecekti bu illet yalnýzlýk/kim bilir

Geçen cumartesi
oturup çocukça düþler kurdum bir çadýrda
kilometre levhalarý üzülmesin diye
senin sözcüklerini alýp avuçlarýma
sarýp sarmaladým gövdeme
geceydi,çýt çýkmýyordu
sloganlara çarpan þarkýlar
bir de
zehirli gaz kokusu üstümüzde
yazacaktým
kýþlýk alfabemi boðmasalardý

’Sahi,bazý düþler el yordamýyla mý gerçekçi kýlar kendini’?

Kýdemli bir sözcüðün harfleri titrektir
ve onun özne olmaya hakký yoktur
der gibi bir gizemin var senin
yeni yeni ölümler mi kuruyoruz dersin kendimize?
bizi bizden önce kimse vurmadý oysa
beklentilerimizin boþa çýkmasý bir çeliþki deðil mi?
gazetelere üçüncü sayfadan haber olamadýk ne yazýk
yarýndan tezi yok yüksek trajlý bir gazeteye
iri puntolarla ver ilanýný
deki mesela
gülüþlerimize el koyanlar nerede!
fakat aklýmýzý kendimiz fýrlatýp attýk okyanuslara
ne vardý
bir þehrin çatýsýndan niþan almaya gövdemize
hadi þimdi
uyandýr uyandýrabilirsen bu kabusu

’fikirsel ve duygusal
bir çatýþmada kaybettiðim sözcüklerim ve
hasarlý cümleleri saymazsak
kalan saðlarla bitirebilirim sanýrým bu hikayeyi
bir dahaki cumartesiye’



Sosyal Medyada Paylaşın: