Zaman keyifsiz , saatler anlamsýz… Dur yelkovan , vurma cama bu kadar hýzlý ! Rüzgar biçme artýk acýlarýmý, yeþertme gün geçtikçe! Yaðmur ýslatma suskunluðumu, Anlatmaya yorgunum kendime. Korkularýmý kamçýlarken þimþekler; Gecenin garip kimsesizliði çöker böylesine., Uzaklar ,içimi acýtýrken tatlý sohbetlerde bile… Bir ses çýnlatýverir kulaðýmý, Amansýz bir gülüþ düþer gamzeme. Ve diyarlar ötesi bir ses mutlu eder bir anlýðýna… Býrakýp gitmek gelir kendini, Bildiklerini unutmak arzusu kaplar içini… Derin derin bir ayaz esip vurur sözcüklerime… Bir yaným düþ der, düþle’me derken sözcükler… 21.56 23.11.12 Sosyal Medyada Paylaşın:
ESKAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.