Eylül Çeşitlemesi
sesimi yýkadým iþitmende beni
pir ve pak dökülüyor artýk aþk tanecikleri
hüzün göletine gözlerimin
bakýþlarýmda þýrýl þýrýl bir sonbaharýn göðü
bu sensin sesimin tertemiz zerreciði
deðeri sonradan anlaþýlan bir eski zaman klasiði
tekrarý mümkün olmayan bir öðle sonrasý durgunluðu
ve bir eylül hýçkýrýðý aðaçlarda duyuyor musun
duyuyor musun anlaþýlmazlýðýmý
anlýyor musun aðaçlar gün ýþýðýna nasýl böyle küskün
neden gücüne gider doðmak güneþin sarý deryalar deryasý
aðlamak mýdýr bu ey yer ve gök
ey sonsuzluðun ölümü andýran neþesi
ey maviye çalan bu melankoli
sarhoþ olmak isteði
ey uykularýmýn katili eylül
þehir emin deðil akþamý kaldýracaðýndan
yarý köylü aydýn umutsuzluklarýnda
þiirsel tebessümleriyle bir þairin çaresizliði
mimozalarý özlemenin ceremesini
öder en aðýr bedellerle
yalnýzlýðýn vefalýlýðý
ve ölümün baðlý olmasý bu kadar yaþama
usandým veresiye aþklardan
yerine eylül geçsin ömrümün
bir yaðmur damlasýna kansýn dudaklarým
ellerim dolaþsýn saçlarýnýn yerine
kümülüslü serinliðinde sonbaharýn
aðaçlarýn döküldüðü yerde
hýrkam oluyor hüzün
üþüyorum sapsarý
uzak adam gölgeleri çekiliyor evlerine
ayak sesleri de yok artýk
sadece hýþýrtýlar, aðaçlarýn aðlamasý
sevmek þimdi tüm geniþ zamanlarýn harcý
yalýnca akþamý bekleyiþini sevdim bakýþlarýnýn
güneþ bile dargýn çocuklar gibi tedirgin dokunurken
yeni bir güne hazýrlanýþýna kaygýlarýnýn
bu kuþlarýn amansýz göçü
bu sulardaki mahmurluk
maðrurluðu öðle saatlerinin
çare yok
yaz çekip gitti
tüm beyazlarda bir kapanma hazýrlýðý
akýþlarda son telaþ
sakince ölelim mi sevgilim
kadehler sonbaharýn þerefine
eylül kuþatmýþ bak hayallerimizin þeffaflýðýný
biçim biçim bulanýðýz artýk
yokluðun daha bir samimi uçuk kaçýk
uykusuzluk
sararmýþ yapraklardan yastýðým
annemin elleri deðil
eylülün ýslak bakýþlarý geziniyor saçlarýmda
gün görmüþ bir orkestra sanki bu sessizlik
bu sessizlik
bitiþlerin azgýn tekrarý
ömre suskun bir hüzün ayarý bu eylül
uzak ýþýklardan medet ummak
dile dolanmaktan yalama olmuþ tüm þikayetler
sitemler anlamsýz
anla
varlýðýyla yokluðu bir ilk yazlarýmýzýn
þansýný sadece ölmekte dene
eylül en büyük örtüdür yok oluþ tutkularýna göðsünün çeperinin
kalbindeki herhangi bir odaya sýðmaz ki eylül
içindeki ritimsizlik dengesiz denge
çýplak dallar yýrttýkça gýrtlaðýný
gözlerine ihanet etmez hiç ahmak ýslatan yaðmurlarý
ayný bile bile sevdiðimiz gibi
hiç bilinmeyecek bir bilinmemiþliði
dedim ya henüz eylül
ve o kadar uzaðýz ki ölüme
ah ne yazýk dedirtecek kadar
bu gülüþ senin deðil ey güz
bu belki tanrýnýn son gözyaþlarý
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.