provasız ölüm susları

"Bu bahar da ölmedim a n n e ..."


- I -



Can çekiþiyordum evvel

Taze hýrýltýlar boy veriyordu toprak yanýmdan

Ateþle söndürüyordum sýzýlarýmý

Kanamadan yanýyordum yani

Kanamadan ölüyordum tertemiz




Dilim damaðýma deðmiyordu anne

Tadýný alamýyordum yuttuklarýmýn

Ki tatsýz tuzsuz kavgalarým vardý kursaðýmda kalan

Bir el vardý midemde durmaksýzýn

Yumruklayan yumruklayan




Bu bahar da ölmedim a n n e

Bu bahar da geciktim kaderime.



- II -




Karanfil çiðniyorum, bastýrmýyor; nefesim kül kokuyor anne.

Bitti mi yaþamak arzusu erkenden

Daha su dökecektik fidanlarýmýza boy verirken

Yaðmur duasýna çýkacaktýk ellerimiz yetiþmediðinde

Daha meyve toplayacaktýk dallarýndan

Kargalara korkuluk yapýp

Siper edecektik gövdemizi

Býktýk mý anne

Býktýk mý gölgemize yaslanmaktan!




- III -




Suallerime cevap aramýyorum anne

Meraklý yanýmý sakýnýyorum kendimden

Sözcüklerle kurduðum köprünün ipi gevþemiþ

Ýçine düþtüðüm cümleler mahþer.





Bu bahar da ölmedim a n n e…

Provasýz bir ölüm düþlüyorum, düþüp kederin önüne!












Sosyal Medyada Paylaşın: