Koþarak kapatýyorum geçmiþe dair ne varsa Koþtukça ýslak yüzümde bir yel üþütüyor tenimi Ve felç olmuþçasýna kalýyor yüz mimiklerim En yakýþan maske bu bana Ýfadesiz bir surat Gülümserken aðlamanýn, Aðlarken gülmenin kandýrýcý repliklerini takmýyorum Ve zoraki ifadelerden aðrýmýyor yüz kaslarým…
Bir adým sustursam koþmalarýmý, Çarpacak birer birer nerde yaþanmýþsa Orda kalmamýþ anlarým Bu yüzden yetiþmem hep bir yerlere Bu yüzden koþar adýmlarým…
Ayaðýma dolanýyor ezdiðim sokaklar Kaçýncý vuruþum bu kendimi karanlýða Sokak lambalarýnýn isi kapatmýyor Vücudumdaki çürümüþ yara izlerini Ne kadar kaçsam geceye, Sýrýtýyorlar ýþýk olup bedenimden…
Her þeyi defnediyorum bu gece Ýsimsiz mezartaþlarý dikiyorum üzerlerine Bu þehrin katili benim Ben öldürdüm Asýn artýk beni
Beynimle düzüþmekten yoruldum
Canan Korkmaz / ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Korkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.