İNSANCIL YÜREĞİM...

Tamam...
Artýk gül pembesi deðil yanaklarým,
Ýpeksi halinden uzak,tarumar saçlarým,
Eskisi gibi depreþik deðil duygularým,
Olsun...
Hala insancýl ya yüreðim...

Bilirim...
Kaymak deðil kabuk misali derim,
Tazýyla aþýk atmýyor dizlerim,
Yorgun fersiz belki gözlerim,
Olsun...
Hala insancýl ya yüreðim...

Ne yapayým...
Maldan mülkten yana kýtsa payým,
Hatýrý sayýlýr yerlerde yoksa dayým,
Sanki maðdur ya da muhtaçmýyým,
Yeter bana...
Ben gönlümün sarayýndayým...

Elde olmadan...
Yel gibi geçtiyse yýllar,
Yarý yolda koyduysa canýmdan canlar,
Lazým deðildi ki bana çýkar kollayanlar,
Þükürler olsun,
Ne dardayým...ne ahuzardayým...

Þimdi bana...
Gerek olan ne var ki,
Gözüm gönlüm hiç bir þeye aç deðil ki,
Ýnsancýl yüreðim kalsa baki,
Gerisi bana ne ki...
Nasýlsa hepsi deðil mi fani...


Elde kalan deðilmidir tek tasarrufumuz.Öyleyse onu korumaya mecburuz....


ÇÝMDÝK 22.11.2012







Sosyal Medyada Paylaşın: