KUŞ BEYNİ...
Hiç bir þeye benzetemediklerimize,
Fikrime uymuyor diye kenara ittiklerimize,
Bir iþin altýndan kalkamaz diye düþündüklerimize,
Burun kývýrýp kendimizden aþagý gördüklerimize,
Hemen yakýþtýrývermezmiyiz kuþ beyinli diye...
Oysa,dün ruhumu dinlendirmek için sahilde otururken,
Burunbahçenin tepesinden gökyüzünü seyrederken,
Elimde olmadan kuþlarla insanlarý mukayese ederken,
Þaþkýnlýðýma ne yapsam ne etsem enðel olamazken,
Seyrine hayran hayran bakakaldým kuþlar uçarken...
Bir hizada ip gibi dizilmiþ bir kümeydi,
Sanki gökyüzünün hakimiyeti ellerindeydi,
Baþý sonu belli ve pek de ahenkliydi,
Her kanat kýrpýþlarý bile zerafetliydi,
Önderinin ardýnda güven içerisindeydi...
Sapmamasý kopmamasý gerektiðinin bilincindeydi,
Kendinden gayet emin ve oldukça asilceydi,
Nerden ne zarar göreceðinin farkýnda
Ne yaptýðýnýn, nasýl yapacaðýnýn kaygýsýndan ziyade,
Kararlý,gururlu ve birlik içerisindeydi...
Þimdi ben yanmazmýyým kuþlarýn kadersizliðine,
Onlarý bir þeye benzetemeyenlerin fikrine,
Bir kuþun bütünlüðünü bile beceremeyenlere,
Özðürlük ve hakimiyeti bir arada yürütemiyen,
Kendim dahil insaným diye böbürlenip gezinenlere...
YAZIK....
ÇÝMDÝK.....21.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.