İçsel Kanamalar
En kýlcal yerinden
Kestiler yüreðimi
Akþam
Erken çöküyor içime
Kapýlar kapanýyor
Demir sürgüler
Gündüzden örmüþ aðlarýný
Gündüz ki yaþam
Zaman ki
Gardiyan olmuþ tepemde
Ellerde kan izleri
Bir beysbol sopasý her gün öðütür olmuþ yaþamý… Eli kanlý katiller ruhlarda, bedenlerde derin yaralar açmakta… Ilgýt ýlgýt kanýyor dünya… Kanýyor mu bilmem…
Yitik ülkelerin, yitik çocuklarý olduk nicedir...
Ölüm, ölüm, daha çok ölüm...
Gözler kör, yürekler saðýr…
En çok da bebeklerin sesi bölüyor geceyi… Sahi analar nerede… Yerin kaç kat dibine saklandý babalar… Kaldýrýn baþlarýnýzý hadi… Gençler… Ahh gençler… Ne diyeyim ben size…
Direnmesini bilmeyen taþýmasýn o yüreði iþte…
Henüz 17’sinde
Býyýklarýmýz terlemeden
Yalýn ayak koþardýk
Umutlarýn peþinden
Avuçlarýmýzda
Ne çok yýldýzlar vardý
En masum hallerde
Severdik dünyayý
Topuklarda kan izleri
Bir avuç insan, kan gölüne çeviriyor dünyayý… Sadizmin ve mazoþizmin derin kuyularýna düþmüþüz… Ölmekten ve öldürmekten hiç zevk alýr mý insan…
Diþlerde kan izleri…
Bu kadar komedi ve drama tanýk olmadý tarih… Hile vardý, ölüm ve savaþlar vardý elbet… Kýlýcýn ucunda çok canlar da alýndý…
Arenalardaki çýðlýklar bile bu kadar vicdanlarý sýzlatmadý…
Oyunun kuralý kazanmaktýr… Kazanmak için hile de gerekli elbet… Oyun teorisi bile çaresiz þimdi…
Utanmayý yitirdik, ar damarlarýmýz çatladý bizim… Nasýl kendi kirini göremez ki insan… Ve senin de eline bulaþmadý mý kan…
Hiç bu kadar ayaklar baþ olmamýþtý iþte…
Tek özneli bir dünyada
Ne çok kirlendi ruhum…
Postmodern zamanlarýn girdabýndayým þimdi… Pragmatik yaþamlarýn ikliminde üþüyor ruhum…
Saçma sapan uðraþlar… Amansýz bir koþu, yorgunluk halleri, vasat iliþkiler her yerde…
‘’En iyisi teslim olmaktýr’’ diyenlerin sesi canýmý acýtýyor iþte…
Modernizmin yalnýzlýðý… Ve derin boþluklar… Ki insan için en korkunç þeydir boþlukta kalmak… Ve beyinde kaçak yolculuklar…
Ötelenen ve öbür dünyaya ýsmarlanan umutlar…
Tanrý ne yapmak istiyor sahi…
Yoksullarýn ve ezilenlerin cehennemi olmuþ dünya… En kutsal yerlerde hep kanamýyor mu ruhlar… Ve bir yandan ‘hikmete’ varma telaþý… Teslimiyet kol geziyor her yerde…
Kapkara zamanlar…
Dünya gözün çýksýn emi…
Yaðmur yaðsýn... Yaðmalý artýk kar… Özledim o beyaz örtüyü inanýn… Yaðmur yaþam taþýrken topraða ve yeryüzüne… Kar örter tüm çirkinlikleri iþte… Temizler içimin tüm hasta yanlarýný belki… Söyleyin bana ne olur… Bir insan kirlenince dünya da kirlenir mi… yoksa bundan mý yaðar kar yeryüzüne sizce…
Dokunduðum her þey
Ellerimde kalýyor
Dilimde kekremsi acýlar
Her mermi ruhumda
Oluk oluk yaralar açýyor
Yitip giden her can
Bir kapý daha kapýyor
Sürgüler, sürgüler
Zaman cellât olmuþ
Boynumu vuruyor
Zamana isyan etmeyen yürek, yürek midir… Zamana direnmek özgürlüktür bence…
Hadi þiirler yazalým birlikte… Ýzi kalýr belki…
Güzel türkülerin sesi duyulacak bir gün elbet… Ýyilerin türküsü olurmuþ ya hani…
Sahi ne yapmak istiyor Tanrý
Hadi kar… Hadi yaðmur…
Bu gün orta doðu… Yârin baþka bölgeler…
Beyaza dönsün artýk her yer…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.