sen mahrum kalmýþ dünyanýn
tam ortasýnda
avuçlarýn kan ter
gözlerin devasa hasret
uyut bir zaman
dile gelse günah
konuþsa haram cümleler
git dese ayalar zincirli
kalsa yok bir tek ses
mahrum mahkumsun
içinin ateþine
yok olma zamaný demiþ
yitme vaktiyse bildiðin doðrulardan
ya giden tüm hatalarýnsa
masumsa düþler
hayatýn senden izinsiz yol alýyorsa
yine devasa acabalar
kar yaðdýkça yüreðine
özlem serilir inatla
söz çýðlýk çýðlýða
duyan var mýdýr
terazi kefesinden aðýr çekiyor sevdam
dökülen aþk yaþlarý
buz tanesiyim ben
kendimde gömülü...