döngüsü belli çizgilerde
dörtnala koþuyor ibreler
gölgesi cýlýz bahçedeki bademlerin
artýk þarký söylemiyor bülbüller
kaþlarý çatýk, kuzeyi var nefesinin
bu mevsimde
insafýn zerresi bile ne gezer
rüzgarýn vurduðu yelkenler gibi
ayaklarýn mecburen titriyor
kemiklerin dað olmuþ teninde
duyun sesimi
açlýðýma derman verin diyor
gözlerin sanki
içimdeki merhameti okuyor
þu haline bakarken
damarda kaným buz kesiyor
seyrine daldýðým kuru yapraklar
küflü hançer misali
kalbimin orta yerine saplanýyor
oysa duyarsýz
kimler geldi geçti yaný baþýndan
hiç þüphesiz bin düþünceye
bir sebepsin sabah ayazýnda
sonuçta
kaç kiþiyiz senin için kaygýlanan
sen ki adýn osman
doyurdun ya dili söylemez garibi
fani dünyada
ömrün çok olsun be güzel insan
21.11.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.