en kötü zikirlerdi þarkýlarýmýz beddualarýmýz kahkahalarýmýzdý sigaramýzla geçmiþi yakýp ölebiliyorduk mezarlýklarda kahramanlarý ölülerden seçip
elimizdeki çiçek deðil anlamdý. güllerin rengi çok gelmiþti çok bilen talihe bu iþte bir hile var biline “bütün meyhanelerini dolaþýp istanbu’lun kadehlerdek izlerden” kader/keder yapma mevsimi bitmiþti. kendimizi bulamýyorduk
içimizdeki cevher bilinse silinse pas iþýldasa iþýnlansa
ne gerek
gerine gerine gerileyerek gererek bakmýyordu bu söze gelene öðretecekleri olanlar
son sözü söyleyen olmak için önsözde ezberleniyordu roller