GÖNÜL BU...
Hülyalara dalmayan, sevdanýn kahrýný çekmeyen, bu uzun ince yoldan geçmeyen bir insanoðlu var mýdýr, dersiniz? Sanmýyorum. Kerem’den Mecnun’a, Aslý’dan Leyla’ya; Aliler, Ahmetler, Ayþeler Fatmalar... Nefes alýp veren, yaþadýðýnýn ayrýmýnda olan herkes bu kordan mutlaka nasibi almýþ ya da yanýp küllenmiþtir. Bu küller kimi zaman savrulup gider, kimi zaman gönüllerde demlenir, aþýðýn gizemli bedestaný olur. Maþuðun kimliði, nasýllýðý önemini yitirmiþtir. Gönüldür, sözlerin bittiði yerdeki hükmeden sultan.
Gönül bu dedik ya! Uzaktan kendince sevmeyi (platonik aþk), karþýlýk beklememeyi, sevgiyi gönlüne hapsetmeyi ve ona hükmetmeyi sanat edinmiþtir. Ýþte bundan sonra aþk bir baþka, boyut bambaþkadýr. Hülya deðildir artýk. Hayal ötesi yaþanýlasý bir gerçeðe hasretliðin baþlangýcýdýr. Görmesek de biliriz ki o maþuk nice sevda yüklü gönüllerde salývermiþ kendini. Maþuk olmadan nedir ki aþýk? Bu bereketli sevda yükünden nasibini alamayanlar, gecikmiþlik asla söz konusu deðildir. Sevmek ve sevilmek için vakit hiçbir zaman geç deðildir. Yaþýyorsan, yaþamý seviyorsan, ya aþýk ol ya maþuk. Ya bu cihan için ya da...
BOÞ HÜLYALAR
Hayale kapýlýp sevdiðim günler
Ýnan ki gönlüm hep seni özler
Bir kerecik olsun gülmeyen gözler
Enginlere dalýp kaybolup gider
Günlerim geceydi geceler sensiz
Olur mu hiç gonca güller dikensiz
Beyhude yalvarýp yakarma densiz
Bu sevda kuruyup çöl olup gider
Arasan cihaný bulsan dengini
Mevsimler kýskanýr gülün rengini
Bir hazan vaktinde bülbül þevkini
Duyamazsýn inan yel olup gider
Kaybolan yýllarda yolu gözlenen
Bir dirhem umuttu senden beklenen
Kahpe felek deyip aþka kinlenen
Bir tutam özlem de savrulup gider
Melanî dellendi yine özünden
Hülyalar saçýldý gönül telinden
Tutamadým bir an ince belinden
Dört kollu sandýkta uzanýp gider
Tahsin MELAN / Melanî
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.